Παρθεναγωγείο Βόλου: Ένα πρότυπο και πρωτοποριακό σχολείο

Σαν σήμερα 10 Οκτωβρίου του 1908 ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του το Παρθεναγωγείο Βόλου δίνοντας την ευκαιρία να φοιτήσουν σε αυτό μόνο κορίτσια, σε αντίθεση με το πνεύμα της εποχής, όπου μόνο αγόρια κατά κύριο λόγο, μπορούσαν να πάνε σχολείο. Το Ανώτερο Παρθεναγωγείο ήταν ένα πρότυπο, αλλά και αρκετά πρωτοποριακό σχολείο για την συγκεκριμένη περίοδο και την τοπική κοινωνία του Βόλου.

Από τα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση του Βόλου τα εκάστοτε δημοτικά συμβούλια της πόλης είχαν ασχοληθεί με το θέμα της παροχής μέσης εκπαίδευσης στα κορίτσια.  Δήμαρχος Βόλου ήταν ο Κωνσταντίνος Γκλαβάνης το δημοτικό συμβούλιο ανέθεσε σε επιτροπή, στην οποία μετείχε και ο ιατρός Δημήτριος Σαράτσης, να ερευνήσει  και να προτείνει μέτρα που θα είχαν ως αποτέλεσμα την παροχή ουσιαστικής εκπαίδευσης στα κορίτσια μετά το δημοτικό... .Ο Σαράτσης υπέβαλε στο δημοτικό συμβούλιο έκθεση με την οποία εισηγούνταν την ίδρυση ανώτερης σχολής θηλέων με σκοπό την ευρυτέραν μόρφωσιν των νεανίδων και την πρακτικήν αυτών κατάρτισην. Η εισήγηση του Σαράτση έγινε δεκτή και τον Οκτώβριο του 1908 ιδρύθηκε το Ανώτερο Δημοτικό Παρθεναγωγείο του Βόλου στο οποίο τοποθετήθηκε διευθυντής ο Αλέξανδρος Δελμούζος ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ https://volospelionmagnesia.blogspot.com/2015/12/1880-1956.html...

Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της διδασκαλίας στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο, που το διαφοροποίησε από την τότε σχολική πραγματικότητα, ήταν η χρήση και η διδασκαλία της δημοτικής γλώσσας. Επίσης το κέντρο του ενδιαφέροντος στο σχολείο αυτό, ήταν οι μαθήτριες και όχι οι δάσκαλοι και πολύ σημαντικός ήταν ο ρόλος, στη διδασκαλία, του διαλόγου ανάμεσα στο δασκάλο και τα παιδιά.Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το πρωτότυπο περιορίστηκε σε μια ώρα την εβδομάδα και για πρώτη φορά εντός του ελληνικού κράτους μαθητές δευτεροβάθμιου σχολείου διδάχθηκαν κείμενα κλασσικών συγγραφέων σε νεοελληνική μετάφραση. Αντίθετα δόθηκε ιδαίτερη έμφαση στο μάθημα των Νέων Ελληνικών στη διάρκεια του οποίου οι μαθήτριες μελετούσαν έργα Νεοελλήνων συγγραφέων και ποιητών, έγραφαν εκθέσεις κ.α. Διδάσκονταν επίσης Μαθηματικά, Φυσιογνωστικά-Φυσικά, Ιστορία, Θρησκευτικά και Γεωγραφία ενώ έκαναν και Μουσική, Ιχνογραφία, Γυμναστική και Οικοκυρικά. Τέλος εισήχθησαν και νέα μαθήματα όπως Υγιεινή-Νοσηλευτική και Ιστορία της Τέχνης.  Βιβλία χρησιμοποιούνταν μόνο για τη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας ενώ στα υπόλοιπα οι μαθήτριες χρησιμοποιούσαν χειρόγραφα ή πολυγραφημένα βοηθήματα με βάση τις σημειώσεις που κρατούσαν στη διάρκεια των μαθημάτων. Στα Θρησκευτικά χρησιμοποιούσαν το κείμενο των Ευαγγελίων.

Ακόμα ένα ή δύο απογεύματα κάθε εβδομάδα οι μαθήτριες με επικεφαλής τους καθηγητές έκαναν μορφωτικούς περιπάτους στην εξοχή.

Οι αντιδράσεις όμως ήταν αρκετές, καθώς το εγχείρημα αυτό θεωρήθηκε αρκετά δύσκολο και ο τοπικός τύπος επέκρινε τις νέες μεθόδους διδασκαλίας, αντιμετωπίζοντας όλο το εκπαιδευτικό όραμα του νεαρού τότε Δελμούζου με επιφυλακτικότητα.

 

Η λειτουργία του σχολείου συνεχίστηκε μέχρι το 1911, αφού τα δημοσιεύματα κλόνισαν την εμπιστοσύνη πολλών γονέων, με αποτέλεσμα να πάρουν τα παιδιά τους από το σχολείο. Ο Δελμούζος μάλιστα παραπέμφθηκε σε δίκη το 1914, όπου όμως αθωώθηκε πανηγυρικά.