SOS εκπέμπουν Εστίαση και Ξενοδοχεία της Μαγνησίας

ΕΣΤΙΑΣΗ.. Εφιάλτη χωρίς τέλος βιώνει ο κλάδος της εστίασης, τμήμα της οποίας είναι κλειστό επί τέσσερις μήνες, μετά το δεύτερο lockdown από την Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2020. Τμήμα της, όμως, παραμένει κλειστό σχεδόν έναν χρόνο(!) από τον περασμένο Μάρτιο, οπότε και επιβλήθηκε το πρώτο lockdown. Όσο το λουκέτο παρατείνεται, τόσο αυξάνονται τα χρέη των επιχειρηματιών της εστίασης. Στις οικογένειες αν δεν υπάρχει δεύτερος μισθός, οι επαγγελματίες ζουν με δανεικά από τους γονείς και τις πενιχρές συντάξεις, που οι δεύτεροι λαμβάνουν. Ο χώρος ζει πρωτόγνωρες καταστάσεις, όπως μηδενικά εισοδήματα, συσσώρευση χρεών, αβεβαιότητα για το άνοιγμα και κυρίως φόβοι για οριστικά λουκέτα. Με τις επιχειρήσεις κλειστές και τους τζίρους να είναι μηδενικοί, τα χρέη συσσωρεύονται. Ακόμη και μια μικρή επιχείρηση έχει πάγια έξοδα κατά μέσο όρο 3.000 ευρώ τον μήνα.  Ενοίκια που μετά την έκπτωση 40% κυμαίνονται από 600 έως 4.000 ευρώ, ηλεκτρικό ρεύμα από 300 έως 2.000 ευρώ, ΕΦΚΑ από 240 έως 400 ευρώ, ΑΕΠΙ από 150 έως 200 ευρώ, δημοτικά τέλη, ρυθμίσεις σε ΙΚΑ και Εφορία, ενδεχομένως και αποπληρωμή κάποιων δανείων.. Ακόμη όμως και το άνοιγμα δεν εγγυάται την επαναδραστηριοποίηση όλων των επιχειρήσεων. Σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο σύλλογος, τρεις έως τέσσερις στις δέκα επιχειρήσεις θα κλειδώσουν λουκέτα. Αυτά σύμφωνα με τη σημερινή κατάσταση. Γιατί όσο παρατείνεται το lockdown, τόσο ο κίνδυνος των λουκέτων αυξάνεται για μεγαλύτερο ποσοστό.  Μαζί με τις επιχειρήσεις κινδυνεύουν και χιλιάδες εργαζόμενοι, που αυτή τη στιγμή είναι σε αναστολή και δεν γνωρίζουν αν θα συνεχίσουν στο ίδιο καθεστώς ή αν θα απολυθούν σε περίπτωση που η επιχείρηση στην οποία απασχολούνταν δεν αντέξει.

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ.. Καμπανάκι για τη βιωσιμότητα και το μέλλον των ξενοδοχείων κρούει ο κλάδος, που δοκιμάζεται σκληρά από την πανδημία, με την απραξία μηνών να αποτυπώνεται στην κραυγή αγωνίας δεκάδων επιχειρηματιών της περιοχής. Τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, με τον φόβο της αδυναμίας επαναλειτουργίας, να αποτελεί, πλέον, μόνιμο εφιάλτη. Σε οριακό σημείο οι επαγγελματίες του κλάδου. Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο που τα έξοδα «τρέχουν», ενώ οι εισπράξεις παραμένουν μηδενικές. Αυτό που λάβαμε από το κράτος είναι ένα δάνειο, ενώ υπάρχουν χίλια δυο άλλα έξοδα, τα οποία προσπαθούμε να μην συσσωρευτούν και μετατραπούν σε υπέρογκα χρέη.  Το ερώτημα είναι τι μέλλει γενέσθαι με την ρευστότητα των επιχειρήσεων, που βάλλονται από την πανδημία. Στην ουσία τα ξενοδοχεία δούλεψαν δύο μήνες Ιανουάριο – Φεβρουάριο του 2020 και άλλους δύο μήνες Ιούλιο – Αύγουστο, τέσσερις συνολικά μέσα στον χρόνο, με τα περιοριστικά μέτρα να λειτουργούν αποτρεπτικά για την μετακίνηση επισκεπτών. Με αυτό το δεδομένο, κλείνει η «στρόφιγγα» της ρευστότητας, με αποτέλεσμα οι επιστρεπτέες να μην «ισοφαρίζουν» τις υποχρεώσεις.