Η καθολική απουσία του ευσεβούς λαού της Τοπικής μας Εκκλησίας, λόγω άνωθεν εντολών, όσο και ο αστυνομικός κλοιός γύρω από τον Μητροπολιτικό μας Ναό, χαρακτήρισαν την φετινή «εορτή» του Προστάτου και Πολιούχου του Βόλου Αγίου Νικολάου.
Η χαρά ήταν απούσα και η θλίψη κυριαρχούσα. Εκεί που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα βασίλευε η ευφροσύνη της λαμπράς πανηγύρεως, φέτος πρυτάνευσε η αφροσύνη των αυστηρών ελέγχων και της προσβλητικής επιτήρησης. Οι Αρχές, αντί να κλίνουν το γόνυ στον Πατέρα αυτής της πόλης και με σύμπαντα τον λαό να καταθέσουν την ειλικρινή μετάνοιά τους, εκζητώντας, έστω και την έσχατη ώρα, το άπειρο έλεος του Θεού, νόμισαν ότι θα σώσουν την κοινότητα, στερώντας της την γλυκιά θαλπωρή της πατρικής του παρουσίας, την ώρα που εκείνος έστεκε βουβός και αξαπορών, περιμένοντας να ευλογήσει τα παιδιά του, να τους δώσει δύναμη και κουράγιο, να ενισχύσει την πίστη τους, να ρίξει φως στα σκοτάδια τους.
Στο τέλος της κατ’ ευφημισμόν πανηγύρεως, στα χείλη όλων μια μόνον ευχή κυριαρχούσε: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ τέτοια προσβολή στον Άγιό μας, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ τέτοια οδυνηρή εμπειρία για τον λαό μας, που δεν βίωσε ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές της νεώτερης ιστορίας του, στον Πόλεμο και στην Κατοχή!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου