Ήταν Πέμπτη 13 Οκτωβρίου του 1955, όταν ο Βόλος μεταβλήθηκε σε υγρό τάφο. Απολογισμός 27 νεκροί και 23 τραυματίες. Υλικές ζημιές ανυπολόγιστες, δεκάδες σπίτια εξαφανίστηκαν και εκατοντάδες άλλα πλημμύρισαν.
Τα μπαζωμένα ρέματα, οι καμένες εκτάσεις που δεν αναδασώνονται και τα ελλιπή αντιπλημμυρικά έργα, που συντελούν στην καταστροφή δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Οι φονικές πλημμύρες είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια .
Στη δεκαετία του 1950, ο Βόλος με ανοιχτές ακόμη τις πληγές από την περίοδο της γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου πολέμου, προσπαθεί να βρει μέσα από τις καθημερινές ανάγκες που παρουσιάζονται την πορεία του και τρόπους για να ορθοποδήσει. Ωστόσο, από το 1954 έως το 1957 πλήττεται από καταστροφικούς σεισμούς και πλημμύρες που τον κρατάνε σε μακροχρόνια κατάσταση ανάγκης.
Ο ποδοσφαιριστής Παρίσσης Τσιγαρίδας, ήταν ο ένας ήρωας της πλημμύρας και ο άλλος ο ιερέας π. Αλέξανδρος Παπαποστόλου, πρεσβύτερος του Αγίου Κωνσταντίνου εκείνη την εποχή. Με κίνδυνο της ζωής τους σώσανε αρκετούς ανθρώπους που τους είχαν παρασύρει τα νερά και στον δρόμο Γαλλίας και Περραιβού, ο ιερέας από τον Άγιο Κωνσταντίνο και ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού Βόλου, ρίξανε ένα σχοινί από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο και σώσανε δεκάδες ανθρώπους.
Ο ΣΕΙΣΜΟΣ
Σχετικά με τον ισχυρό σεισμό στις 19 Απριλίου 1955 είχαμε 1 νεκρό, 41 ανθρώπους τραυματίες και 459 κτίρια που καταστράφηκαν, από τα 10047 που υπέστησαν βλάβες.. Ο σεισμός προκάλεσε βλάβες σε 61 χωριά του νομού Μαγνησίας καθώς και στη Βόρεια Εύβοια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου