Η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας

Σήμερα 5 Φεβρουαρίου 2020 συμπληρώθηκαν 29 χρόνια από την τραγωδία με το μεταγωγικό αεροσκάφος C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας στο όρος Όθρυς. 
Φεβρουάριος του 1991. Ο πόλεμος στον περσικό κόλπο μονοπωλεί το ενδιαφέρον της παγκόσμιας γνώμης, αλλά και της Ελλάδας. Η χώρα μας αποφασίζει να αυξήσει τη φύλαξη στη βάση της Σούδας στην Κρήτη και το ΓΕΑ προτίθεται να στείλει στρατιώτες ώστε να την ενισχύσει..

Το μοιραίο αεροσκάφους της τύπου C-130 με αριθμό 748 είχε απογειωθεί την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 1991, λίγο πριν από το μεσημέρι, από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με προορισμό τη Νέα Αγχίαλο. Ωστόσο είκοσι λεπτά μετά την απογείωση το στίγμα του αεροσκάφους χάνεται από το ραντάρ. Το έψαχναν για τρεις ημέρες 
Τρεις ημέρες αναζητούσαν τα ίχνη του αεροπλάνου τα μέλη της έρευνας και διάσωσης. Τελικά στις 8 Φεβρουαρίου κυβερνήτης στρατιωτικού ελικοπτέρου που συμμετείχε στις έρευνες αναγνωρίζει τα συντρίμμια του C-130 στην κορυφή Τσατάλι του όρους Όθρυς σε υψόμετρο 1.520. 

Δυστυχώς κανένας από τους 63 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και σμηνίτες δεν επέζησε από την πρόσκρουση. Το αεροσκάφος βρισκόταν περίπου 38 χιλιόμετρα από την Αγχίαλο, όταν ξαφνικά χάθηκε από το ραντάρ χωρίς προηγουμένως να έχει αναφερθεί κάποιο πρόβλημα από τον κυβερνήτη του επισμηναγό Δ. Μπίνα.   Σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα που κατατέθηκαν στα στρατιωτικά δικαστήρια που ακολούθησαν, η τελευταία επαφή του με τον πύργο ελέγχου της 111 ΠΜ ήταν στις 12.55 το μεσημέρι κι ενώ είχε αρχίσει η διαδικασία προσγείωσης διά οργάνων, λόγω χαμηλής νέφωσης και κακοκαιρίας που επικρατούσε στην περιοχή. Μετά απλώς χάθηκε. Ο προορισμός του σύμφωνα με πληροφορίες που έδωσε στη δημοσιότητα το ΥΕΘΑ ήταν η Κρήτη, αλλά έπρεπε πρώτα να πάρει προσωπικό από την 111 ΠΜ (Αγχίαλο) που στη συνέχεια θα μετέφερε στην 115 ΠΜ (Χανιά) και στο Τυμπάκι.
Οι έρευνες 
Οκτώ αεροσκάφη F-16, δύο C-130, δυο πυροσβεστικά CL-215, δύο ελικόπτερα Σινούκ, ελικόπτερα του Ναυτικού και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας άρχισαν να ερευνούν την περιοχή όπου είχε χαθεί το αεροσκάφος. 
Παράλληλα, μεγάλες δυνάμεις καταδρομών και πεζοναυτών άρχισαν να «χτενίζουν» τα πιθανά σημεία πτώσης του, ψάχνοντας κυρίως πάνω από τη νοητή γραμμή της πορείας που θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει. 
Όμως παρά την τεράστια κινητοποίηση, ο εντοπισμός των συντριμμιών του C-130 έγινε ύστερα από τρεις ημέρες, στο όρος Όθρυς, 60 χιλιόμετρα περίπου μακριά από το σημείο που θα έπρεπε κανονικά να βρίσκεται και σε λάθος γωνία 63 μοίρες.

Ο θάνατός τους ήταν ακαριαίος
Η Πολεμική Αεροπορία διαβεβαίωσε τους συγγενείς των 63 νεκρών ότι ο θάνατός τους ήταν ακαριαίος, ωστόσο μέλη σωστικών συνεργείων και συγγενείς που έφτασαν στο σημείο έκαναν λόγο για επιζώντες, οι οποίοι προσπάθησαν -μάταια- να επιβιώσουν. Η άποψη αυτή ενισχύεται από τη θέση στην οποία βρέθηκαν ορισμένοι σμηνίτες αλλά και λόγω των εξτρά ρούχων που φορούσαν.    
Η ΔΙΚΗ
H δίκη άρχισε έπειτα από τρία χρόνια και εννέα μήνες, στις 4 Νοεμβρίου 1994 στο Αεροδικείο Αθηνών.   Στις 4 Νοεμβρίου 1994 στο Αεροδικείο Αθηνών εκδικάζεται η υπόθεση με μοναδικό κατηγορούμενο - για παράβαση στρατιωτικού καθήκοντος εν καιρώ μερικής επιστράτευσης, για ανθρωποκτονία κατά συρροήν και εξ αμελείας και για καταστροφή αεροπλάνου - τον επισμηναγό Στέφανο Τίγκα. Μετά από μερικές εβδομάδες το Αεροδικείο επέβαλε στον - απόστρατο πλέον – επισμηναγό, φυλάκιση δύο ετών με τριετή αναστολή.   Λίγο πριν τη δίκη, ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας είχε αναφέρει μεταξύ άλλων : «Τα C-130 είναι από τα πιο ασφαλή αεροσκάφη στον κόσμο και είναι αδύνατον να χαθούν ή να πέσουν. Σε εκείνο το ατύχημα πλησιάζει ο πιλότος από τη θαλάσσα κι ενώ βρίσκεται ήδη στα 4.000 πόδια ζητεί να κάνει κάθοδο για να προσγειωθεί. Η απάντησή μου είναι να κάνει LOW TACAN, μια εγκεκριμένη από τους νόμους διαδικασία. Από εκεί και μετά αυτός έρχεται με 63 μοίρες λάθος πορεία... Δεν θέλω να πω ότι ο πιλότος δεν ήταν ικανός αλλά είχε δύο εγκαταλείψεις. Γνώριζε πολύ καλά την περιοχή λόγω του ότι ήταν πιλότος παλιά στα F-5, αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω τη μεγάλη απόκλιση του αεροσκάφους.»   Στις 19 Ιανουαρίου 1996 η υπόθεση εκδικάζεται στο Διαρκές Αναθεωρητικό Αεροδικείο όπου ο Στέφανος Τίγκας κρίνεται ομόφωνα αθώος με τους συγγενείς των θυμάτων να κάνουν λόγο για «δίκη-παρωδία» κατηγορώντας το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας για απόκρυψη σημαντικών εγγράφων με σκοπό να κλείσουν οριστικά την υπόθεση.