Στα 87 του χρόνια, ο Φώτης Λαδόπουλος, και παρά την περιπέτεια της υγείας του, παραμένει αισιόδοξος. «Είμαι πολύ καλά. Μη στεναχωριέστε για εμένα. Είμαι χαρούμενος γιατί παίρνω χαρά από την αγάπη των συνανθρώπων μου. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από αγάπη όχι από λεφτά. Ο κόσμος έχει προβλήματα. Είναι κουρασμένος από αυτά που περνάει. Όμως χαμογελάει, γιατί μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Είχαμε ένα ατού σαν άνθρωποι. Την ελπίδα, που μας την έκοψαν και αυτή. Εγώ όμως συνεχίζω να λέω: Χαμογέλα στους ανθρώπους και να δεις ο Θεός θα στα ανταποδώσει στο διπλάσιο. Μόνο αγάπη πρέπει να δίνουμε γιατί ο κόσμος την έχει ανάγκη». Για τον Φώτη η περιπέτεια της υγείας του ήταν απλά μία δοκιμασία που έγινε και τελείωσε. «Δεν φοβήθηκα όταν έπεσα, γιατί είχα τον Θεό κοντά μου. Νιώθω πολύ γεμάτος και ευτυχισμένος εδώ. Είναι όλοι καλοί άνθρωποι και με αγαπάνε».. Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΦΩΤΗ Ήταν πετυχημένος τσαγκάρης και πωλητής παπουτσιών. Όμως ό,τι χρήματα έβγαζε τα μοίραζε σε όποιον είχε ανάγκη, για αυτό και το μαγαζί του έκλεισε λίγο πριν τους σεισμούς του ‘55.. Από τότε ο κατά κόσμον Φώτης Λαδόπουλος αποφάσισε να αλλάξει φιλοσοφία ζωής. Έχει άλλες δύο αδερφές εν ζωή, όμως δεν έχει επαφές με το οικογενειακό του περιβάλλον. Για αρκετά χρόνια έμενε στα νταμάρια της Γορίτσας. Βιοποριζόταν με τα απολύτως απαραίτητα. Όσα χρήματα συγκέντρωνε από διάφορες μικροεργασίες, τα μοίραζε σε όσους είχαν ανάγκη. Άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, καθημερινά δεν παραλείπει να περάσει από τον Αγ. Νικόλαο αλλά και την Παναγία Γορίτσα για να προσευχηθεί. Τα τελευταία χρόνια ζει σε μία καλύβα, στο ύψος του Πανθεσσαλικού Σταδίου, που του έχει παραχωρηθεί από έναν φίλο του. Χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, κοντά στη φύση, όπως έχει επιλέξει. Σε αυτή την καλύβα θα επιστρέψει τις επόμενες μέρες, μόλις οι γιατροί δώσουν το πράσινο φως για το εξιτήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου