ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ

Σήμερα 8/11/2013 γιορτάζει ή αεροπορία τούς προστάτες της Αρχαγγέλους Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Μέ αφορμή τόν εορτασμό ένας πιλότος στέλνει τό δικό του μήνυμα.
 
''Σάν αντικρύσω τά άσπρα άλογα τού Αιγαίου, χάνεται ή σκέψη μου στόν ουρανό τού θείου τού ωραίου τού αληθινού.
Δέν είμαι ημίθεος δέν είμαι άτρωτος, έχω τίς ανασφάλειες μου. Μπορεί νά μήν είμαι σέ θέση νά ζητήσω από τήν έρμη τήν πατρίδα κάτι τό καλύτερο γιά μένα καί τά παιδιά μου, μπορεί νά μήν είμαι κάν ικανός γι' αυτά πού παίρνω! Όλες αυτές οί σκέψεις πού περνάνε από τό μυαλό μου,σφίγγουν τό λαιμό καί ξεραίνουν τό στόμα μου.Καημένη πατρίδα έχεις όλους τού άχρηστους στή πλάτη σου, έχεις καί μένα. Μπορεί νά ήξερα πόσο επικίνδυνο καί ανούσιο, ίσως καί άχρηστο γιά πολλούς εκεί κατω, νά είναι αυτό πού κάνω. Ισως καί νά έχουν δίκιο,βλέπεις εγώ δέν κατεβάζω διακόπτες, εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο μέ 50 ψυχές, εγώ δέν βγάζω φωτοτυπίες στά βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ στή ζεστασιά τής βουλής. Εγώ κάθομαι σκέπτομαι μελετάω καί περιμένω τόν Τούρκο. Μπορεί καί εγώ νά μήν έχω νά πληρώσω τά κοινόχρηστα, αλλά εσάς δέν σάς ενδιαφέρει. Μπορεί νά μ ήν έχω νά πληρώσω τό χαράτσι στό πατρικό τού χωριού μου, αλλά εσάς δέν σάς ενδιαφέρει. Ούτε καί πρέπει. Εγώ όμως πρέπει νά αδειάσω τό μυαλό μου, νά κλειδώσω τό υποσυνείδητο, νά μήν σκεφτώ ότι μέ περιμένουν καί εμένα στό σπίτι μου όπως τόσους άλλους πού δέν γύρισαν ποτέ πίσω από μιά καθημερινή αποστολή. Ισως κάποιοι νά πούν ότι τά ήθελε καί τά έπαθε. Εγώ όμως δέν πετώ γι' αυτούς, πετάω γιά τόν πατέρα μου πού καμαρώνει στήν άκρη στό χωράφι όταν περνούν τά μαχητικά μας. Πετάω γιά τό παιδί στή Φλώρινα πού περπατάει στό χιόνι γιά νά πάει στό σχολείο του, πετάω γιά τόν παπά μας πού κάνει χιλιόμετρα νά κάνει Ανάσταση μέ τούς τσομπαναραίους στό ύψωμα τής Παναγιάς. Πετάω γιά τόν ψαρά πού βγήκε στίς 4 τό πρωί μέ τήν ψαρόβαρκα νά φέρει τό μεροκάματο στή φαμελιά του, πετάω γιά τόν δασκαλάκο πού πληρώνει από τήν τσέπη του τίς φωτοτυπίες στά Αγραφα τής Καρδίτσας..Για αυτούς πετάω. Γιά νά μπορούν νά κάνουν αυτό πού χρόνια κάνουν καί νά κρατάνε τήν πατρίδα μας ζωντανή. Ούτε αυτοί ούτε εγώ θά ζητήσω υπερωρίες, γιορτές καί Κυριακές γιατί εγώ πέτάω γιά τήν πατρίδα μου, πετάω γιά τούς δικούς  μου ανθρώπους, αυτούς πού γλεντάνε μέ τήν ψυχή τους, ζούν γιά μιά στιγμή καί όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τούς δικούς τους ανθρώπους μέ τραγούδια καί εύχονται καλή αντάμωση..
Ισως καποιό πρωϊ όταν κοιτάξεις ψηλά θά μέ δείς.
ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΙΣΙΩΝΕΙ Ο ΑΕΤΟΣ ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ ΔΕΝ ΠΕΤΑΝΕ''