Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου

Το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου χτίστηκε το 1909 και δωρήθηκε στο Δημόσιο από τον Αλέξιο Αθανασάκη, καταγόμενο από την Πορταριά του Πηλίου, με σκοπό να εκτεθούν σε αυτό οι επιτύμβιες γραπτές στήλες που βρέθηκαν στους πύργους των τειχών της αρχαίας Δημητριάδος. Το 2004 το Μουσείο ανακαινίστηκε, ανανεώθηκε η έκθεση στην παλαιά πτέρυγά του και επεκτάθηκε με την προσθήκη νέας πτέρυγας που εγκαινιάστηκε το 2009.
Στις αίθουσες του Μουσείου εκτίθενται ευρήματα των αρχαιολογικών ερευνών στη Θεσσαλία από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Οι συλλογές παρουσιάζονται κατά θεματικές ενότητες, σύμφωνα με τις σύγχρονες μουσειολογικές αντιλήψεις και πρακτικές...
ΑΙΘΟΥΣΑ 1, Εκδοτήριο εισιτηρίων: Στην αίθουσα υποδοχής διατίθενται εισιτήρια, ενημερωτικό υλικό και πωλητέα είδη. Επίσης, λειτουργούν πρωτοποριακά ηλεκτρονικά συστήματα πληροφόρησης και ξενάγησης. 

ΑΙΘΟΥΣΑ 2

Ευρήματα ανασκαφών στο πλαίσιο μεγάλων έργων: Προβάλλονται αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία που ανασκάφηκαν στην Περιφερειακή Ενότη    Μαγνησίας κατά τη διάρκεια μεγάλης κλίμακας σωστικών ανασκαφών, στο πλαίσιο δημόσιων έργων.

Αντιπροσωπευτικά ευρήματα από τις αρχαίες πόλεις της Άλου, των Φερών, του «Κάστρου» του
Αερινού, από τους αρχαίους οικισμούς της λίμνης Κάρλας και από τον προϊστορικό οικισμό στον Κόμβο των Μικροθηβών οργανώνονται κατά αρχαιολογική θέση και κατά χρονολογική σειρά, πληροφορώντας τον επισκέπτη για τις πολιτιστικές αλλαγές που χαρακτηρίζουν τις αρχαιολογικές περιόδους από το τέλος της νεολιθικής εποχής έως τα ελληνιστικά χρόνια.







ΑΙΘΟΥΣΑ 3, 

Συλλογή Άγγελου Μπάστη: Εκτίθενται χαρακτηριστικά αντικείμενα της νεολιθικής εποχής (ειδώλια, εργαλεία, κοσμήματα), τονίζοντας την ποικιλομορφία του νεολιθικού υλικού, αλλά και τη σημαντική διασπορά του στο θεσσαλικό χώρο.

Το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσης καταλαμβάνει η ιδιωτική Συλλογή του Βολιώτη Άγγελου Μπάστη, που δωρήθηκε στο Μουσείο του Βόλου το 1994.





ΑΙΘΟΥΣΑ 4 

- Αίθουσα Γ.Χ. Χουρμουζιάδη, Νεολιθικός πολιτισμός της Θεσσαλίας: Η έκθεση παρουσιάζει ευρήματα κυρίως από τους νεολιθικούς οικισμούς στο Σέσκλο, στον Πρόδρομο Καρδίτσας και το Διμήνι (7η χιλιετία-4η χιλιετία π.Χ.), καθώς και

από άλλες νεολιθικές θέσεις του θεσσαλικού χώρου. Τα ευρήματα οργανώνονται σε τρεις θεματικούς άξονες: την οικιστική δραστηριότητα (αναπαράσταση στρωματογραφίας του Σέσκλου, οικοδομικά κατάλοιπα, ομοιώματα σπιτιών), την οικονομία (γεωργία, κτηνοτροφία,

λίθινα και οστέινα εργαλεία, πήλινα αγγεία) και την ιδεολογία της εποχής (ειδώλια, κοσμήματα, σφραγίδες). Η ελεύθερη παρουσίαση των αντικειμένων, χωρίς τη μεσολάβηση προθηκών, συμβάλλει στην άμεση επαφή του επισκέπτη με τα εκθέματα, και κυρίως στην προσέγγιση του νεολιθικού ανθρώπου που τα δημιούργησε. 

ΑΙΘΟΥΣΑ 5, 

Γραπτές επιτύμβιες στήλες Δημητριάδος: Τα μνημεία αυτά αποτελούν θαυμάσια δείγματα ελληνιστικής ζωγραφικής και ταυτόχρονα σημαντική ιστορική πηγή για τη ζωή στη Δημητριάδα. Μαζί με τα υπόλοιπα εκθέματα της αίθουσας δίνουν

πληροφορίες για την πόλη που ιδρύθηκε από τον Δημήτριο Πολιορκητή (294-292 π.Χ.) και αναπτύχθηκε κατά την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή (3ος αι. π.Χ.-4ος αι. μ.Χ.). Την εικόνα συμπληρώνουν κτερίσματα από τα νεκροταφεία και ευρήματα από το ανάκτορο και τις οικίες (νομίσματα και σφραγίσματα σε λαβές αμφορέων). 

ΑΙΘΟΥΣΑ 6, 

Χθόνιες θεότητες, κτερίσματα τάφων: Η έκθεση λειτουργεί ως εισαγωγή για την επόμενη αίθουσα, που αφιερώνεται στα ταφικά έθιμα. Εκτίθενται ευρήματα κυρίως από τις αρχαίες πόλεις των Αμφανών, των Φερών και της Δημητριάδος, που

καταδεικνύουν τη λατρεία θεοτήτωνο Ερμής, ο Διόνυσος, η Αφροδίτη Πασικράτα, η Εννοδία, η Κυβέλη, η Περσεφόνη, που λατρεύονταν στα τοπικά ιερά. Εκτίθενται επίσης κτερίσματα τάφων (χρυσά κοσμήματα, γυάλινα αγγεία) από ολόκληρο το θεσσαλικό χώρο,

που συμπληρώνουν την εικόνα για τις αρχαίες αντιλήψεις περί μεταθανάτιας ζωής. 







ΑΙΘΟΥΣΑ 7, 

Ταφικά έθιμα: Παρουσιάζεται μια σαφής εικόνα των ταφικών εθίμων στη Θεσσαλία κατά τις διάφορες χρονικές περιόδους της αρχαιότητας (2η χιλιετία-1ος αι. π.Χ.) με αναπαράσταση τάφων που αποτελούν

αντιπροσωπευτικά δείγματα των πρακτικών ταφής των νεκρών. Τάφοι κιβωτιόσχημοι, πήλινες λάρνακες και εγχυτρισμοί (ταφές σε μεγάλα αγγεία) περιέχουν το σκελετό του νεκρού και τα κτερίσματα που τον συνόδευαν, ενώ λάκκος αποτέφρωσης και τεφροδόχα αγγεία παρουσιάζουν την πρακτική της αποτέφρωσης των νεκρών. Επιτύμβιες στήλες, ανάγλυφες και γραπτές, δηλώνουν τη σήμανση των τάφων. 

ΑΙΘΟΥΣΑ 8 - 

Αίθουσα Δ.Ρ. Θεοχάρη,  Η νέα μόνιμη έκθεση στη Nέα Πτέρυγα του Mουσείου έχει ως θέμα την εξέλιξη της θεσσαλικής πόλης στο μυχό του Παγασητικού κόλπου, από τη μυκηναϊκή εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς αυτοκρατορικούς χρόνους, με άξονα

τις τρεις σημαντικές πόλεις της περιοχής, την Iωλκό, τις Φερές και τη Δημητριάδα, οι οποίες στη διάρκεια δύο χιλιάδων περίπου ετών ήκμασαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και διαδέχθηκαν η μια την άλλη στην κυριαρχία της περιοχής.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα αντιπροσωπευτικά για το δημόσιο και ιδιωτικό βίο της κάθε πόλης, τα οποία πλαισιώνονται από πλούσιο ενημερωτικό και εποπτικό υλικό, αλλά και αναπαραστάσεις μνημείων που σε ορισμένες περιπτώσεις συνοδεύονται από ηχητικά ακούσματα. Το σύνολο συντελεί ώστε η σχέση του επισκέπτη με την έκθεση να γίνεται ζωντανή, θερμή και φιλική. Στο υπόγειο του νέου κτιρίου ανασκάφηκε από την 7η ΕΒΑ., το 1999, τμήμα παλαιοχριστιανικού λουτρικού συγκροτήματος, μέρος του οποίου διατηρείται κατά χώραν ως επισκέψιμο μνημείο.